முற்றத்து மா மரம்.

புது வீட்டின் முற்றத்தில்
அமைதியாய் அழகாய்
கிளை பரப்பி பச்சென
நின்றது அந்த மாமரம்,

கண்டதுமே ஊஞ்சல் கட்டி
ஆடி விடத் துடித்து மனது,
ஊஞ்சலில் கிழிருந்து காலுன்னி
மேலெழ வயிற்றுக்குள்
கிளம்பும் ஜிவ்வென்ற உணர்வு
பயமா,பரவசமா........?


நீ முந்தி, நான் முந்தி எனச் சண்டை
போட்ட நாட்களும், முதுகுப் புறம்
நீயேறி நிற்க இருவராய்க்
களித்திருந்த நாட்களும்
இன்றும் அம் மரம் போலவே
அடிமனதில் பசுமையாய்..!!

மாம் பூவின் நறுமணத்தில்
மனம் தொலைந்த காலங்கள்,
பிஞ்சுகளை ஊஞ்சலில் போய்
எட்டித் தொட்ட நேரங்கள்,
முற்றமுதல் பறித்ததனை
அடிமரத்தில் குத்தி
யாருக்குந் தெரியாமல்
கடித்துண்ட போதெல்லாம்,
அம் மாமரமும் அதைத் தழுவிச்
செல்லும் காற்றுமே சாட்சியாய்,

காலை தோறும் தனியாக
மரத்திலெ வந்து குந்திக்
கூவிடும் குயிலுக்குக்
குரல் கொடுப்பதுடன் விடிந்தன
அழகான நம் நாட்கள்,

அணில் விரட்டி, அது கோதும்
பழம் திருடி நாமுண்ண
எமைப் பார்த்து தலையசைத்துச்
சிரிக்கும் மரம் நம்முடனே,

ஊஞ்சலிலே அமர்ந்திருந்து
பாடத்தை அசை போட்ட
போதெல்லாம், மரமும் அசையாமல்
நின்று தானும் கேட்பதாய்
பாவனை செய்வதை
ரசித்திருந்தோம் –

நம் பல ரகசியங்கள்
நமக்கும் மரத்துக்குமே
இன்றுவரை தெரிந்ததாய்..!!!

அங்கு நானும் இல்லை,
நீயும் இல்லை, மரம் மட்டும்
தனித்திருக்கும்,
இருக்குமென்று தான் நினைக்கிறேன்
உன்னையும், என்னையும் போல்
இரு சகோதரிகள் அதில் ஊஞ்சல் கட்டி
ஆடக் கூடும்,
நம் போலவே
அம்மரத்தை நேசிக்கக் கூடும்,
நேசிப்பார்களென்று தான் நினைக்கிறேன்.